Podstawowe jednostki miary

Encyklopedia PWN

demogr. sposób systematyzacji lub objaśnienia poziomu, zróżnicowania i zmian płodności (demogr. ) w populacjach ludzkich.

[łac.-gr.],

w pierwotnym i najszerszym znaczeniu nauka o społeczeństwie.

[łac. temperamentum ‘umiarkowanie’, ‘właściwa miara’],

względnie stałe cechy osobowości, występujące u człowieka od wczesnego dzieciństwa i mające swoje odpowiedniki w świecie zwierząt;

mowa zorganizowana brzmieniowo

jednostka miary będąca podstawą określania wymiarów (jako wielokrotności tej jednostki) materiałów i elementów budowlanych oraz całych budowli;

procesy psychiczne zachodzące w trakcie dokonywania wyboru.

Materiały dodatkowe